چشم ها را باید شست....

انگار نه انگار همین روزا بود که عاشقش شدم.عاشق صداقت...مهربونیاش....صداش که آرومم می کرد.واقعا انگار نه انگار.چون هنوز یه سال از عشق پاکمون نگذشته بود که کار خودشو کرد...خیلی راحت ولم کرد.به همین راحتی.اما من باز هم عاشقش موندم.یه گوشه نشستم و به خودشو عشقش نگاه می کردم که هرروز به هم نزدیک تر میشن.هرروز با خودم می گفتم این عشق نیست...مگه آدم چندبار عاشق میشه؟مگه به من نگفت عاشقمه پس این دوستیاش عشق نیست...اینا هوسه بعد یه مدت دوباره برمی گرده پیشم....اما....هرروز گذشت و هیچ فرقی نکرد.هنوزم من همون دختریم که شبا گوشیشو کنارش می ذاره و می خوابه که اگه یه وقت اون شبونه یادش کرد بتونه بهش جواب بده. 

می دونی...این روزا به عشق شک کردم...به این جمله سهراب که می گه چشم ها را باید شست جور دیگر باید دید روی آوردم...فکر می کنم بهتره تعریفه عاشق رو عوض کنیم...چون دیگه عاشقی تو این دنیا وجود نداره!